اولین آلبوم از مجموعه سفری به عمق، برترین آثار پست راک سال ۲۰۱۷ به انتخاب دنیای موسیقی

پست راک Post Rock نام سبکی است که در دهه ۹۰ میلادی بر نوعی از موسیقی راک نهاده شد که تفاوت مشهودی با موسیقی پیش از خود داشت. اصطلاح پست یا پسا عموما در مورد سنت‌های فکری و سبک‌های هنری بیان می‌شود که گمان می‌رود دوران خود را سپری کرده‌اند و ظهور تفکر و رویوه‌ای ی جدید غیر قابل اجتناب است. موسیقی راک در دهه ۹۰، دوران افول خود را سپری می‌کرد و در این میان حرکات آوانگارد و پیشتازانه برخی گروه‌ها از جمله تاک تاک Talk Talk بود که توجه منتقدان را به سبکی که راک نبود، جلب کرد. عرضه آلبوم F♯ A♯ ∞  از گروه GY!BE نقطه آغاز پست راک نامیده شدن آن موسیقی است که اکنون با مونو MONO، آپریل رین April Rain، سیگور روش Sigur Rós، ییندی هالدا Yndi Halda و ... شناخته می‌شود. اولین بار سایمون رینولدز Simon Reynolds، روزنامه‌گار عرصه موسیقی از اصطلاح  پست راک در توصیف این سبک از موسیقی استفاده کرد. اگر موج اول این سبک توسط گروه‌هایی چون تاک تاک، اسلینت و ... با الهام از گروه‌هایی چون پینک فلوید Pink Floyd شکل گرفت، این موج دوم بود که با گروه‌هایی چون GY!BE، ماگوای Mogwai و در ادامه مونو، وی استود لایک کینگز We Stood Like Kings و دیس ویل دیستروی یو This Will Destroy You این سبک را به اوج رساند.

پست راک در زمانی ظهور کرد که سبک‌های مختلف موسیقی راک به بن‌بست رسیده بودند و نیاز به تغییری بزرگ اجتناب‌ناپذیر می‌نمود. ویژگی مشخصه موسیقی پست راک، جدا شدن از راک کلاسیک و پراگرسیو راک است. اگر راک بی کلام تا پیش از پست راک، حضور چشم‌گیری در عرصه موسیقی نداشت؛ پس از ظهور پست راک، مفهوم موسیقی راک بی کلام تعریفی دوباره یافت. ریتم‌ها، آکردها، ملودی‌ها و هارمونی‌های این سبک در سایر سبک‌های راک پیدا نمی‌شوند. در این سبک که هم می‌تواند بی کلام و یا با کلام باشد، گیتار از سوژه به ابژه تغییر ماهیت داد و ابزاری شد برای تولید طنین و صدا و نه محور موسیقی. ویژگی بارز این موسیقی علاوه بر گرایش عام به موسیقی بی کلام، استفاده از ساختارهای طولانی و تکرارشونده اس؛ سبکی فارغ از محدودیت‌های عام موسیقی راک که به‌علت بسط‌یافتگی، برای پیشرفت و تعالی مسیر دشواری در پیش دارد. سایمون رینولدز بیان می‌کند:‌«سفر یک گروه از راک به پست راک اغلب با متن‌های روایت‌گونه آغاز می‌گردد، به یک جریان از آگاهی می‌رسد، سپس به کلام-به-عنوان-یک-بافت می‌رسد و در نهایت تبدیل به یک موسیقی بدون کلام تمام‌عیار می‌شود.»

پست راک موسیقی است که همه ادوات موسیقی در آن نقش ابزار و نه سوژه را بازی می‌کنند و دیگر به‌مانند راک کلاسیک و سبک‌های دیگر موسیقی، از محوریت یک ساز به‌عنوان عامل پیش‌برنده خبری نیست. پست راک یک موسیقی درون‌گرا است و عموم آثار این سبک بر محوریت این مهم شکل گرفته‌اند. محتوایی ابزورد که شنونده پس از شنیدن آثار آن، در عین پر بودن از کلمات و احساسات، نمی‌تواند توصیف دقیقی در مورد آن داشته باشد. شاید بتوان آن را یک سنت فکری سوبژکتیو در موسیقی دانست که جای سوژه و ابژه را جابه‌جا کرده است و محوریت آن بر ذهن شکل می‌گیرد و محوریت آن بر انتقال مضامین انسانی، اجتماعی، روانی و یا شخصی به مخاطب است و این انتقال مثل سایر آثار ماندگار هنری به‌گونه‌ای است که مخاطب را در توصیف عاجز می‌دارد. در مجموع اگر بخواهیم بهترین توصیف را در مورد این سبک از موسیقی داشته باشیم، می‌توان آن را سفری به اعماق درون توصیف کرد. پست راک ناخودآگاه، شنونده را به نقطه‌ای خارج از بمباران اطلاعاتی غیرقابل کنترل عصر مدرن و محیط پیرامون می‌برد، جایی که شنونده تا پیش از این تجربه‌ای از آن نداشته و از همین رو است که در توصیف آن ناتوان است. این موسیقی توانایی عمق بخشیدن به هر بخشی از زندگی را دارد، حتی اگر فاقد عمق باشدد. پست راک را به‌نوعی می‌توان روح جهان بی‌روح نامید؛ جایی که تکثر موجود در این سبک و گستره فعالیت‌های گروه‌های مختلف باعث شده است تا روایت‌های مختلفی را شاهد باشیم که هر کدام ماجرا و داستانی تازه است. پست راک، روایت است و روایت‌گری بخش جدانشدنی این موسیقی است، روایت سفری خصوصی به خصوصی‌ترین نقاط ذهن. پست راک وصف آن چیزی است که وصف‌ناشدنی است.

آلبوم سفری به عمق، مجموعه‌ای از برترین آثار پست راک سال ۲۰۱۷ است. تلاش شده است تا این مجموعه نمونه‌ای جامع از آثار پست راک برتر سال ۲۰۱۷ باشد و طیف‌های مختلف این سبک گسترده از موسیقی را شامل شود. گسترده بودن گروه‌های مختلف این سبک و نزدیکی هر کدام از این سبک‌ها به یک گرایش از موسیقی، باعث ایجاد تنوع کم‌نظیری نسبت به سایر سبک‌های موسیقی شده است و انتخاب بهترین‌ها را سخت‌تر. در این ۶ مجموعه سعی شده است تا علاوه بر آثار گروه‌های نام‌آشنای این سبک، آثار گروه‌های کم‌تر شناخته‌شده نیز معرفی گردد. این مجموعه سفری به عمق درون است، می‌تواند عمق بگیرد یا عمق بدهد، اما هر چه هست، پرنفوذ و تاثیرگذار است. پست راک سفری درون‌گرایانه است که شنونده را به تجربه احساسی می‌برد که ممکن است تا پیش از این، حتی تصوری از آن نداشته باشد.

در مجموعه اول برترین آثار پست راک سال ۲۰۱۷ سایت دنیای موسیقی، مجموعه آثاری از هنرمندها و گروه‌هایی چون Wayward Bound، November Might Be Fine، We Stood Like Kings، Dan Caine، Sleep Maps و همچنین دو پروژه ایرانی False Horizon و Resonance است.