50 قطعه از بهترین آهنگ های لوچانو پاواروتی را در پلی لیست This Is Pavarotti از دنیای موسیقی بشنوید و دانلود کنید. در این مجموعه محبوب‌ترین اجراهای این خواننده اپرای فقید پرآوازه گردآوری شده و برای آشنایی با هنر و توانمندی بی‌بدیل این تِنور و همچنین میراث هنری او یک انتخاب صحیح است. در شرح حال مختصری از دوران کاری این هنرمند همراه دنیای موسیقی باشید.
لوچانو پاواروتی (زاده ۱۲ اکتبر ۱۹۳۵، مودنا، ایتالیا - درگذشته ۶ سپتامبر ۲۰۰۷، مودنا) خواننده تنور اپرایی ایتالیایی بود که یکی از بهترین خوانندگان اپرای بل کانتو در قرن بیستم به شمار می‌رفت. حتی در بالاترین رکورد، صدای او به دلیل لحن خلوصش مورد توجه قرار گرفت، و کنسرت‌ها، ضبط‌ها، و حضورهای تلویزیونی‌اش - که فرصت کافی برای نشان دادن شخصیت درخشانش را برای او فراهم کرد - طرفداران گسترده‌ای برای او به دست آورد.
شروع فعالیت هنری پاواروتی
پاواروتی از یک موسسه آموزشی در مودنا در سال 1955 فارغ التحصیل شد و سپس به مدت دو سال در مدرسه ابتدایی تدریس کرد. او به طور خصوصی و بیشتر در مانتوآ به تحصیل اپرا پرداخت. پس از برنده شدن در مسابقه خوانندگی Concorso Internazionale، او اولین اپرای حرفه ای خود را در سال 1961 در نقش رودولفو در نمایش La Bohème (1896) روی صحنه برد. او سپس در خانه‌های اپرا در سراسر اروپا و استرالیا بازی کرد و در جشنواره گلیندبورن در سال 1964 نقش ایدامانته را در اپرای Idomeneo (1781) موتزارت اجرا کرد.
حضور در آمریکا و تور جهانی
او اولین حضور خود را در ایالات متحده در میامی در سال 1965 انجام داد و در مقابل جوآن ساترلند در نقش ادگاردو در لوسیا دی لامرمور (1835) آواز خواند. در سال 1968 او برای اولین بار در خانه اپرای متروپولیتن در شهر نیویورک شروع به کار کرد و از سال 1971 به عنوان یک مجری ثابت در آنجا فعالیت کرد. پاواروتی تور جهانی خود را برگزار کرد و برای 500000 طرفدار در یک زمان در سالن‌های باز، به عنوان یک نوازنده انفرادی یا به عنوان یکی از "سه تنور" (با پلاسیدو دومینگو و خوزه کارراس) اجرا کرد. از جمله نشان‌ها و جوایز متعدد او، پنج جایزه گرمی و یک افتخار مرکز کندی در سال 2001 بود.
مهم‌ترین اجراهای پاواروتی
برجسته‌ترین نقش‌های اپرایی او عبارتند از دوک در ریگولتوی جوزپه وردی (1851)، تونیو در رجیمن لا پر از گائتانو دونیزتی (1840؛ بخشی قابل توجه به دلیل دنباله‌ای سخت از Cهای بالا)، آرتورو در من پوریتانی وینچنزو بلینی و (1835) رادامس در آیدا وردی (1871) که همگی به صورت ضبط شده در دسترس هستند. او در تعدادی از برنامه های تلویزیونی اپرا اجرا کرد. پاواروتی علاوه بر کارهای اپرا خود، مجموعه‌ای از آهنگ‌های عاشقانه ایتالیایی (Amore [1992؛ "Love"] و یک آلبوم پاپ (Ti adoro [2003؛ "من تو را می‌پرستم"] نیز ضبط کرد.
او در همراهی با ویلیام رایت کتاب‌های پاواروتی: داستان خودم (1981) و پاواروتی: دنیای من (1995) را به رشته تحریر دراورد. در سال 2004 پاواروتی آخرین اجرای خود را روی صحنه اپرا اجرا کرد، اگرچه تا سال 2006 به خوانندگی عمومی ادامه داد. آخرین حضور عمومی او در مراسم افتتاحیه بازی های المپیک زمستانی 2006 در تورین ایتالیا بود که در آن آریای معروفش به نام Nessun dorma را خواند.
در نهایت پاواروتی در سال 2007 پس از یک دوره بیماری در 71 سالگی در زادگاهش مودنا چشم از جان فرو بست.
