لوچانو پاواروتی

لوچانو پاواروتی Luciano Pavarotti خواننده افسانه‌ای تنور ایتالیایی است. او در سال ۱۹۳۵ در شهر مودنا در شمال ایتالیا در خانواده‌ای کارگری دیده به جهان گشود. پدر او خواننده آماتور تنور بود و به همین سبب مقدمات علاقه او خوانندگی تنور از کودکی شکل گرفت و همچنین واسطه صدای قدرتمند از همان دوران کودکی به خود نسبت به دیگر هم‌سن‌وسالان خود متمایز بود. الگوی اصلی او در موسیقی خواننده مشهور تنور ایتالیایی، جوزپه دی استفانو Giuseppe Di Stefano بود. در دوران جنگ او نتوانست هنر خود را به معرض نمایش بگذارد و زندگی خانوادگی آن‌ها نیز با سختی‌های زیادی روبه‌رور بود. با گذر از روزهای سخت جنگ جهانی دوم و بازگشت زندگی مردم ایتالیا به روند عادی خود، استعداد و صدای او خیلی زود مورد توجه واقع شد و از ابتدای دهه دوم زندگی و از سن ۲۰ سالگی (۱۹۵۵) به‌صورت حرفه‌ای فعالیت خود را آغاز کرد و دنیای موسیقی را مسحور هنرنمایی خود کرد.

لوچیانو پاواروتی اولین بار در تئاتر رجیو امیلیا در سال 1961 با نقش آفرینی «رودولفو» در «لا بوهم»، اولین بازی اپرایی خود را انجام داد. او سپس اولین حضور بین المللی خود را در سالن اپرای سلطنتی لندن در سال 1963 انجام داد و دو سال بعد، اولین حضور آمریکایی خود را در تولید میامی لوسیا دی لامرمور اثر دونیزتی انجام داد. پاواروتی در ادامه تبدیل به یک ستاره اپرای بسیار محبوب و شناخته شده در سطح بین المللی شد و به دلیل ضبط ها و حضورهای تلویزیونی خود به طرفداران زیادی دست یافت و در نهایت به گسترش محبوبیت اپرا در سراسر جهان کمک کرد.

اوایل زندگی و شروع مسیر خوانندگی

لوچیانو پاواروتی، که به خاطر هنر نمایشی‌اش که به گسترش محبوبیت اپرا کمک کرد، شهرت داشت، در 12 اکتبر 1935 در حومه مودنا در شمال مرکزی ایتالیا متولد شد. پاواروتی، پسر یک نانوا و خواننده آماتور به همراه خانواده در یک آپارتمان دو اتاقه شلوغ زندگی می‌کردند. در سال 1943، جنگ جهانی دوم خانواده را مجبور به زندگی در یک اتاق مجردی اجاره ای در حومه شهر کرد.

پاواروتی می‌خواست یک ستاره فوتبال شود، اما متوجه شد که از ضبط‌های پدرش لذت می‌برد که تنورهای محبوب آن روز مانند بیورلینگ، تیتو شیپا و مورد علاقه‌اش جوزپه دی استفانو را به نمایش می‌گذارد. در حدود 9 سالگی، او با پدرش در یک گروه کر کوچک کلیسای محلی شروع به آواز خواندن کرد. او همچنین خوانندگی را نزد دوست دوران کودکی خود Mirella Freni، که بعدها یک ستاره سوپرانو شد، آموخت.

پاواروتی در 20 سالگی با یک گروه کر از زادگاهش به یک مسابقه بین المللی موسیقی در ولز سفر کرد. این گروه مقام اول را کسب کرد.

اولین اجرای اپرا

پاواروتی شغل معلمی در مدرسه را رها کرد تا زندگی خود را وقف خوانندگی کند. او در مسابقه بین‌المللی در تئاتر رجیو امیلیا در سال 1961 برنده شد و اولین بار در 29 آوریل در نقش «رودولفو» در اپرای «لا بوهم» بازی کرد. او اولین حضور بین‌المللی خود را در سال 1963 انجام داد، زمانی که به جای تنور جوزپه دی استفانو در نقش رودولفو در خانه اپرای سلطنتی لندن بازی کرد.

پاواروتی سپس در تور لاسکالا اروپا (1963-1964) شرکت کرد. در اولین حضور خود در آمریکا در فوریه 1965، در تولید میامی لوسیا دی لامرمور اثر دونیزتی، همکاری افسانه ای خود را با سوپرانوی استرالیایی جوآن ساترلند آغاز کرد. با ساترلند بود که پاواروتی در سال 1972 در کاونت گاردن لندن و اپرای متروپولیتن نیویورک با تولید درخشان یکی از آثار مورد علاقه دونیزتی، La Fille du Regiment، صحنه را به تسخیر خود دراورد.

صدا و اجرای پاواروتی بسیار به سبک قدرتمند تنور سنتی ایتالیایی نزدیک بود. او به سرعت در سطح بین‌المللی به عنوان یک مجری کنسرت شناخته شد و به دلیل ضبط‌های زیاد و حضورهای تلویزیونی‌اش، طرفداران زیادی در سراسر جهان به دست آورد. در سال 1982 پاواروتی در فیلم بله جورجیو بازی کرد و در همان سال، یک زندگینامه از خود را منتشر کرد.

موسیقی پاواروتی

پاواروتی یکی از موفق‌ترین خوانندگان تنور تمام تاریخ با صدایی ممتاز و تکرارنشدنی است. آثار او گستره زیادی از سبک‌ها از جمله اپرا، موسیقی کلاسیک، پاپ، موسیقی تلفیقی و ... را در بر می‌گیرد. به محبوبیت بسیار زیادی در سرتاسر دنیا رسید. او یکی از برترین خوانندگان تنور قرن بیستم است که موفق به دریافت جوایز پرشماری از جمله جایزه افتخاری The King of High C's شده است.

از مشهورترین آثار او در زمینه اپرا می‌توان به اجرای اپرای آیدا  Aida از  جوزپه وردی Giuseppe Verdi و La bohème, Tosca, Turandot and Madama Butterfly از ساخته‌های پوچینی اشاره کرد. پاوارتی ۱۳ آلبوم رسیتال فردی منتشر کرده است و آثار متعددی را در همراهی با دیگر هنرمندان یا به‌صورت گروهی منتشر کرده است. او از محبوبیت بسیار زیادی در سرتاسر دنیا برخوردار است و به همین سبب یکی از موفق‌ترین خوانندگان تاریخ از حیث فروش آثار است و بیش از ۱۰۰ میلیون نسخه از آثار او به فروش رسیده است. ۳ آلبوم از آثار پاواراتی در میان پرفروش‌ترین آثار تاریخ موسیقی کلاسیک قرار دارند.

همکاری با سایر هنرمندان

شرکت پاواروتی در سه تنور با پلاسیدو دومینگو و خوزه کارراس بسیار موفقیت آمیز بود و به واسطه رساندن موسیقی کلاسیک به توده ها در سطحی که قبلاً دیده نشده بود، اعتبار زیادی به دست آورد. پاواروتی با بسیاری از هنرمندان مشهور از جمله اریک کلاپتون Eric Clapton، بی‌بی کینگ B.B. King، آندریا بوچلی Andrea Bocelli، زوکرو Zucchero، برایان آدامز Bryan Adams، لوچو دالا Lucio Dalla، التون جان Elton John و بسیاری دیگر از نام‌های برجسته دنیای موسیقی همکاری و اجرای مشترک داشته است.

زندگی شخصی و مرگ

پاواروتی همچنین شخصیتی ممتاز در عرصه کمک‌های انسانه‌دوستانه و کمک به مهاجرین بود و در بسیاری از برنامه‌های بشردوستانه تحت عنوان پروژه‌ای با نام پاواراتی و دوستان Pavarotti & Friends کنسرت‌های زیادی را برای کمک به مردم آسیب‌دیده نقاط مختلف دنیا ترتیب داد. از جمله این اجراها می‌توان به اجرای موسیقی برای کودکان بوسنی و هرزگوین، کودکان لیبریا و کودکان کوزوو اشاره کرد. این هنرمند با صدای شگفت‌انگیز خود در چند برنامه افتتاحیه مسابقات ورزشی از جمله جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا و همچنین المپیک زمستانی ۲۰۰۶ تورین به اجرای موسیقی پرداخت.

در طول جنگ بوسنی، پاواروتی و بونو کمک های بشردوستانه جمع آوری کردند. این خواننده مشهور اپرا همچنین در جمع آوری پول برای کمک به ممنوعیت مین های زمینی در سراسر جهان همکاری کرد. در سال 2005، پاواروتی نشان آزادی شهر لندن را دریافت کرد و جایزه صلیب سرخ را برای خدمات به بشریت دریافت کرد.

پاوروتی «نسون دورما» را در آخرین اجرای مهم خود در افتتاحیه المپیک زمستانی در تورین ایتالیا در فوریه 2006 اجرا کرد.

پاوروتی در حالی که در جولای 2006 برای از سرگیری تور خداحافظی خود در 40 شهر آماده می شد، در بیمارستانی در نیویورک تحت عمل جراحی اضطراری برای برداشتن پانکراس قرار گرفت. دو هفته دیگر در اوت 2007 ممجددا در بیمارستانی در زادگاهش مودنا ایتالیا تحت درمان قرار گرفت. او دو هفته قبل از مرگش با حضور متخصصان سرطان در خانه از بیمارستان مرخص شد.

پاواروتی در 6 سپتامبر 2007 در سن 71 سالگی در مودنا درگذشت. از او چهار دختر – سه دختر از همسر اولش آدوآ و یک دختر از همسر دومش، نیکولتا مانتووانی - و یک نوه به یادگار ماند.

منبع